Απο:νο40
κάθομαι κάτω από τον ίσκιο ενός τραγουδιού.ούτε εκεί δεν μπορώ να
καλυφθώ πλήρως απ΄την πραγματικότητα.αχτίδες μνήμης και συνείδησης νιώθω
να αγγίζουν απαλά το τριχωτό των σκέψεών μου.σκέψεις...τρίχες,που θα
έλεγες και συ.ίσως για αυτό το κουρείο του μ. στο κοντόπευκο να μου
