Οι δάσκαλοι δεν φοβούνται...

Συνέχεια... Θα στολιστεί το " καλό" του χαμόγελο, κάθε πρωί... Μα κάθε πρωί.. 

Κι ας είναι άρρωστος, κι ας πονάει, κι ας χωρίζει, κι ας.....

 Και για να ξυπνήσουν μερικοί...

 Οι δάσκαλοι ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ την αξιολόγηση.. ΘΥΜΩΝΟΥΝ...

Και νιώθουν αδικημένοι κ προδομένοι! Γιατί είναι σαν να ματαιώνονται από τους "ανωτέρους " τους, τα τόσα δάκρυα που χύνουν για όσα δεν μπορούν να πετύχουν, τον χρόνο που σπαταλούν για να υποστηρίζουν με φυλλάδια τα άχρηστα διδακτικά εγχειρίδια, τα ξενύχτια διαβάσματος για να μην πάνε "τουρίστες" στο σχολείο (όπως σε πολλές άλλες υπηρεσίες της χώρας..)..  

Και άπειρα άλλα ...

Κι εμείς οι ίδιοι μέσα μας κρίνουμε πρακτικές , συμπεριφορές συναδέλφων, θετικά ή αρνητικά...

 Όμως στη μικρή πορεία μου, διαπιστώνω ότι ΟΛΟΙ που έχω γνωρίσει δάσκαλοι είχαν κάτι κοινό...

 Αγάπη και ενδιαφέρον για το "παιδί"....

Τι να πω... Άλλη μια φορά απογοητεύομαι.... 

 

Αυτά τα ολίγα από μια... ημι-μόνιμη εκπαιδευτικό......

 

 Σοφία Πασχάλη